Szybki postęp sztucznej inteligencji (AI) stwarza wyjątkowy zestaw wyzwań i możliwości dla prawa własności intelektualnej (IPR) w Indiach. Tradycyjne prawa IPR, takie jak ustawa o prawach autorskich z 1957 r. i ustawa patentowa z 1970 r., są w dużej mierze zorientowane na człowieka, koncentrując się na kreacjach i wynalazkach osób fizycznych. W miarę jak systemy AI stają się coraz bardziej wyrafinowane i zdolne do autonomicznego generowania dzieł twórczych i wynalazków, istniejące ramy prawne stają przed poważnymi pytaniami dotyczącymi autorstwa, wynalazczości, własności i naruszeń.1
Kluczowe obszary interakcji:
Prawa autorskie: Ustawa o prawach autorskich z 1957 r. przyznaje ochronę oryginalnym dziełom literackim, dramatycznym, muzycznym i artystycznym.2 Kluczową kwestią jest to, czy dzieła wygenerowane przez AI można uznać za „oryginalne” i kto powinien być uznawany za „autora” – sama AI, programista czy użytkownik, który dostarczył podpowiedzi.3 Indyjski Urząd ds. Praw Autorskich utrzymuje, że ochrona praw autorskich przysługuje wyłącznie dziełom stworzonym przez autorów-ludzi. Artykuł 2(d)(vi) ustawy o prawach autorskich z 1957 r. stanowi, że w przypadku dzieł generowanych komputerowo osoba powodująca powstanie dzieła jest uważana za autora. Ma to implikacje dla treści generowanych przez AI, gdzie poziom ingerencji człowieka staje się kluczowy w określaniu autorstwa. Znany przypadek, dotyczący systemu AI o nazwie „RAGHAV” i jego dzieła sztuki „Suryast”, początkowo spotkał się z odrzuceniem z powodu braku autora ludzkiego, ale później uzyskał ochronę, gdy osoba fizyczna została wymieniona jako współautor. Podkreśla to niejednoznaczność i ewoluującą interpretację w tej dziedzinie.
Patenty: Ustawa patentowa z 1970 r. chroni nowe, nieoczywiste i przydatne wynalazki. Wyzwanie związane ze sztuczną inteligencją polega na określeniu autorstwa, gdy systemy AI niezależnie przyczyniają się do wynalazków. Artykuł 6 ustawy patentowej z 1970 r. ogranicza termin „wynalazca” do osoby ludzkiej, wykluczając w ten sposób sztuczną inteligencję jako wynalazcę. Podczas gdy wynalazki generowane przez AI mogą spełniać kryteria nowości i przydatności przemysłowej, wymóg ludzkiego wynalazcy stanowi poważną przeszkodę. Trwa debata na temat tego, czy ludzki wysiłek włożony w szkolenie modeli AI stanowi wystarczający wkład wynalazczy.
Znaki towarowe: Ustawa o znakach towarowych z 1999 r. chroni tożsamość marki. Jeśli AI jest używana do generowania logo lub nazw marek, pojawiają się pytania o oryginalność i odrębność takich znaków oraz o to, kto powinien być właścicielem znaku towarowego. Obecne prawo indyjskie wymaga, aby wnioskodawca był człowiekiem w celu rejestracji znaku towarowego, co oznacza, że osoba lub podmiot wykorzystujący AI do tworzenia tożsamości marki musi zarejestrować ją pod swoim nazwiskiem.
Przecięcie się prawa AI i IPR w Indiach stwarza kilka wyzwań Autorstwo/Inwencja: Obecne prawo uznaje przede wszystkim twórców ludzkich. Określenie autorstwa i inwencji w przypadku wyników generowanych przez AI jest złożone.
Definicja „znaczącego wkładu człowieka”: Ustanowienie jasnych wytycznych w celu określenia poziomu zaangażowania człowieka wymaganego do udzielenia IPR twórcom wspomaganym przez AI lub generowanym przez AI. Opracowywanie ram w celu ustalenia odpowiedzialności za naruszenie praw własności intelektualnej przez AI.
Obecny krajobraz prawny w Indiach wciąż ewoluuje w tym obszarze. Podczas gdy rząd oświadczył, że istniejące ramy praw własności intelektualnej są odpowiednio wyposażone, trwające dyskusje i interpretacje sądowe sugerują potrzebę dostosowania, aby nadążyć za szybkim postępem technologii AI. Zrównoważenie ochrony własności intelektualnej z promocją innowacji AI będzie miało kluczowe znaczenie dla technologicznej przyszłości Indii.
